Sende kendimi araken yüzlerce şiir okudum. Onları özenle derleyip toplarken öyle çok daldım ki benden öncesine bile bakıp kendimi bulmuşluğum var. Gülmedim hiç bu halime, yazdıklarının hiç olmadığımda bile olduğunu varsaymak, içinde var olduğumu sanmak mantıksız evet, ama sevmenin neresi mantıklı ki, ben mantığımla sevmiyorum, sevebilen varsa tebrik ediyorum.
En çok senin şiirlerini seviyorum çünkü seni alıp alıp bana getiriyor. Tutuyorum elinden gezdiriyorum. Ara sıra duruyoruz. Bir kaç cümlenin arasında bağdaş kuruyoruz, söz gidiyor sen yine bana kalıyorsun.Beraber üzülürüz sanıyorum, olmuyor. Konuşursun diye umuyorum o da yok. Yanyanayken sessizliğin dili ne tarifsiz bir diyalog.
Biliyor musun çok yorgunum. Bilmiyorsun... Sorsanda anlatamam. İçimden hiç çıkmayan bin yıllık öyküsü var sanırsın. Sanmalısın çünkü öyle hissediyorum. İnsan insanın gölgesinde dinlenir derler, yaslanmak istiyorum sana, bin yıl falan lazım bize. Anca sarılır yaralar, anca geçer bu yorgunluklar ve aslında bakarsan yüzlerce şiirden öğrendiğim bir şey daha var.
***
#birfotoğrafbiryazı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder