Bazen kendi kendinle konuştuğun anlar aslında pek çok zaman onunla konuştuğun anlardır. Olsa onunla konuşursun eminim, olmasa yine onunla konuşursun, peki ya olamasa, işte o zaman kendi kendinle konuşursun... Bu cümle bu fotoğrafla kardeş gibi. Akşam oluyor desen mümkün, güneş doğuyor desen aksini söyleyemem... Şahit olan bilir, yaşayana sorulacak bir durum.
.
Hayat hep keskin virajlı değil. Gün bile doğup batarken yumuşacık karıyor renkleri birbirine. Hiçbir rengin hatırı kalmıyor ve bakan hiç kimsenin gözünü yormuyor. Ve her şey içi içe ahenk içindeyken, bir tek biz istiyoruz ki her şey net bir renge dönüşsün, hemen dönüşsün, karışmasın, bulanmasın hep dupduru olsun, olalım...
.
Hiçbir şey yapmadan öylece durmak, daha doğrusu sessizlik insanı arındırıyormuş. Arındığımız sessizliğimizin sesi yoksa sevgi de yoktur, manzara da yoktur, o da görseydi yoktur, nefes yoktur, hayat yoktur, söyleyecek, duracak, dinlenecek hiçbir yer ve hiçbir şey eminim ki yoktur...
.
#birfotoğrafbiryazı
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSil